بــاز هــم اشکِ مــرا آهِ تـو در آورده            بـاز این شـال زِ حـالِ تو خـبـر آورده

دست دارم به دعا کار به مژگان نرسد            ریخت این سیل و سر راه جگر آورده

چـشم تو زخـم شده چـشم مرا باز کند            خوانده‌ای روضه‌ای و باز ثـمر آورده

بال و پر ریخته بودم که مرا فطرس برد            بـالِ اُفـتـاده‌ام از لـطـفِ تـو پَـر آورده

تُـربتـت تـربـیـتـم کـرد و بـلا را بُرده            خـاکِ تو هـمرَه خود چشم نظر آورده

مادرت گفت حسین و جگرت ریخت بهم            بـاز پیـراهـنـی از عـرش مگـر آورده

کوه هم موقع این روضه زمین می‌اُفتد            داغِ سنـگــیـن شـمـا دردِ کـمـر آورده

عـمۀ کـوچکت از خواب پرید و نالـید            از سـفـر کـردۀ من نـیـزه خـبر آورده

خیزران کارِ تماشایِ مرا مُشکل کرد            وای در پـیـشِ لـبـت تَـرکـۀ تَـر آورده